همانطور که در ابتدا اشاره کردیم، استانداردی تحت عنوان مورس وجود دارد که مقدار شیب و میزان مخروطی بودن این ابزار را مشخص می کند. بر اساس همین استاندارد است که ته کونیک هایی با مورس های متفاوت تولید و به بازار عرضه می شود.
ایزو هم که مخفف عبارت International Organization for Standardization (سازمان بین المللی غیردولتی تشکیل یافته از نمایندگان موسسات استانداردسازی ملی) است، در زمینه تدوین استانداردهای بین المللی فعالیت می کند.
استاندارد مورس و استاندارد ایزو (ISO) دو استاندارد مهم در صنعت ماشینکاری و تولید ابزارهای کاربردی هستند که در اینجا به تفاوت های اساسی بین این دو استاندارد پرداخته خواهد شد.
استفاده و محدوده تحت پوشش :
-
استاندارد مورس برای ابزارهای مخصوص به صنعت ماشینکاری و تولید ابزارهای کاربردی به کار می رود.
-
استاندارد ISO یک فدراسیون جهانی از نهادهای استاندارد ملی است و برای انواع مختلف صنایع و خدمات استفاده می شود.
فرایند استانداردسازی :
استاندارد مورس توسط سازمان ملی مورس تدوین شده است، در حالی که استاندارد ISO توسط یک فدراسیون جهانی از نهادهای استاندارد ملی تدوین می شود.
تطابق با استانداردهای بین المللی :
-
استاندارد ISO به عنوان یک فدراسیون جهانی از نهادهای استاندارد ملی، استانداردهای بین المللی را تدوین می کند.
-
استاندارد مورس برای اندازه گیری ابزارهای مخصوص به صنعت ماشینکاری استفاده می شود و تنها در این حوزه تاثیرگذار است.
در نهایت، بررسی تفاوت ها و کاربردهای استاندارد مورس و استاندارد ISO نشان می دهد که هرکدام از این استانداردها برای صنایع و محصولات مختلف اهمیت دارند و باید با دقت و دانش کافی مورد استفاده قرار گیرند.
استفاده از استاندارد مورس در ارتباطات تله ارتباطی یکی از عوامل مهمی است که در تصمیم گیریهای طراحی برای طراحان و مهندسان تاثیرگذار است. این استاندارد امکان کد گذاری پیام ها با دنباله های مختلف سیگنال با دو مدت زمانی مختلف به نام نقطه و خط را فراهم میکند. این موضوع میتواند به دقت و سرعت در انتقال اطلاعات کمک کرده و در نهایت باعث بهبود عملکرد در طراحی شود.