قبل از اینکه اطلاعاتی درباره این چسب ارائه دهیم، لازم است بدانیم پلی اورتان چیست ؟
پلی یورتان (POLYURETHANE) نام دسته از مواد شیمیایی است که از واکنش پلی ال ها و و ایزوسیانات ها ساخته می شود. پلی ال ها و ایزوسیانات ها جزو اصلی ترین مواد تشکیل دهنده پلی یورتان ها هستند.
ایزوسیانات ها پلیمرهایی با وزن مولکولی کم هستند، که در هر مولکول آن ها دو گروه انتهایی ایزوسیانات است. ایزوسیانات یک عامل فعالی می باشد که واکنش آن با هیدروکسیل منتهی به اورتان می شود.همچنین برای به دست آوردن پلی اورتان ، منومرها حداقل باید دو عامل را داشته باشند.
در صورتی که یکی از منومرها از دو عامل بیشتر داشته باشد محصول واکنش پلی اورتان غیر خطی می شود و می تواند ساختمان مولکولی آن ها شبکه ای شود.
به عنوان مثال در چسب ، واکنش اتصالات عرضی (یا شبکه ای شدن) ضمن چسباندن سطوح به یکدیگر باید انجام شود.
اتصال چسبی که الاستومر اورتانی را تشکیل می دهد نه تنها در مقابل تنش های کششی و برشی مقاوم است، بلکه در برابر ضربه هم دارای مقاومت بسیاری می باشد و در درجه حرارت های پایین (زیرصفر) خواص آن (مکانیکی – الکتریکی) است. برای مثال توان برشی اتصال در درجه حرارت اتاق بین 3000 تا 5000psi می باشد.
چسب های اورتانی برای متصل شدن فلز به فلز ، الاستومرها ، پلاستیک ها، اسفنج ها، سرامیک و شیشه استفاده می شوند. قدرت جاذبه داخل مولکولی این چسب ها از استحکام چسبندگی آن ها بیشتر است که از طریق طرح فرمول صحیح می توان تعدیل لازم را بیان کرد.
پلی اورتان که امروزه در صنایع مختلف کاربردهای فراوانی دارند، نخستین بار در سال 1937 توسط اوتو بایر در کشور آلمان کشف شد.
همانطور که گفته شد، این ماده شیمیایی از واکنش دی ایزوسیانات و دی ال ها ساخته می شوند که چون انواع مختلفی از این دو مونومر در واکنش شرکت می کنند، بنابراین پلی یورتان هایی متنوع و با خواص مختلف تولید می شود.
پلی یورتان ها توانایی زیادی در برقراری پیوندهای هیدروژنی دارند، به همین دلیل بسیار کریستالی بوده و در تولید لاستیک های نرم و کوپلیمرها نیز مورد استفاده قرار می گیرند.