پلی سولفید یک الاستومر مصنوعی می باشد که که از واکنش پلی سولفید سدیم با دی کلرور های آلی (مثل دی کلرواتان)به وجود می اید.
معمولا چسب های پلی سولفید به صورت مایع دو قسمتی به کار می روند . مایع الاستومر با عامل پخت پراکنده شده و در یک حلال یا یک نرم کننده همراه با یک پرکننده مخلوط می شوند.
عامل پخت اغلب یک پراکسید (مثل پراکسید سرب) می باشد و با الاستومر واکنش می دهدو باعث تشکیل اتصالا عرضی می شود و در نتیجه محصول جامد شده و چسبندگی خوبی نسبت به مواد مختلف ایجاد می کند .
پخت می تواند در درجه حرارت اتاق انجام شود و ماکزیمم استحکام در مدت 3 الی 7 روز می باشد.پلی سولفید
این چسب ها در برابر آب ، حلال های آلی ، روغن ها ونمک ها از چسب های ترموپلاستیکی مقاومت بیش تری دارند.
در درجه حرارت پایین خواص آنها عالی است به طوری که در درجه حرارت هم انعطاف پذیری آنها حفظ می شود،ولی مقاومت انها در درجه حرارت بالا کم است.
پلی سولفید ها به تنهائی بیشتر برای آب بندی و بطانه کاری استفاده می شوند و اغلب پس از مخلوط کردن یکی از این رزین ها (مثل رزین اپکسی) به عنوان چسب به کار می روند . با افزایش این رزین ها استحکام چسب های پلی سولفید افزایش می یابد،زیرا چسب های پلی سولفید، معمولا از استحکام ضعیفی برخوردار هستند.
چسب های حاصل از آلیاژ پلی سولفید ها در اتصال اجسامی از قبیل فلز، رابر، پلاستیک ، چوب ، شیشه و سنگ به یکدیگر کاربرد دارند و در عایق بندی وسائل الکترونیک هم مصرف می شوند.